‘En pas op voor de Veurnse Stier hè.’ Gastvrouw Monica van de Esenkasteelhoeve kan een lach niet onderdrukken als haar opmerking voor verbaasde blikken zorgt. Een stier? En moeten we daar onderweg langs? Gelukkig valt het mee. De Veurnse Stier is de bijnaam van de wind in de Westhoek. Die kan briesen en brullen, als je pech hebt. En als je er frontaal tegenin moet fietsen. Maar pech hebben we niet deze reis.
De Stier houdt zich koest en nagenoeg windstil zetten we koers naar het Heuvelland. Een regio die zich niet met veel bombarie aankondigt. Heel stilletjes verschijnen de beklimmingen in het landschap. Het plat steeds valser, zodat je je afvraagt of je aan het hallucineren bent omdat rechtdoor fietsen een stuk moeilijker lijkt te gaan dan de voorgaande dagen. Tot het reliëf niet meer te ontkennen is en de heuvels elkaar zachtglooiend opvolgen.
De oorlogsgeschiedenis blijft zichtbaar tot Ieper en ver daar voorbij. We passeren de Menenpoort, constateren met spijt dat de plek wat betreft timing nét niet goed op onze route ligt. Waren we hier gisteravond geëindigd, dan hadden we om acht uur ’s avonds The Last Post kunnen aanschouwen. Een dagelijks eerbetoon aan allen die gesneuveld zijn. Altijd indrukwekkend, of je het voor het eerst meemaakt of al vaker hebt gezien.
Maar vandaag niet. We moeten door en ruilen de oorlogsgeschiedenis in voor die van de koers. Nog een laatste lus door het Heuvelland, om de Kemmelberg heen die we godzijdank niet met onze bagage op moeten zien te komen. Bij Wervik steken we de grens over, een stukje Frankrijk in. Langs de Leie, die hier La Lys heet, om bij Menen weer terug in Vlaanderen te komen. We scheren langs Wevelgem, Roubaix is niet ver. Dit is land dat ik elk voorjaar weer op tv zie, waar de helikopter boven het profpeloton de mooiste plaatjes toont.
Na ruim honderddertig kilometer zijn de benen wel op voor vandaag. Einddoel Kortrijk is bereikt. We bestellen een Flandrien van Super8 op de Grote Markt, dwalen ’s avonds nog even door het Begijnhof voor de benen echt rust krijgen vandaag. Het zal nodig zijn. Want morgen wachten nog veel meer klassiekers.