Dag 2: Gent - Oostende
Voor de tweede ochtend op rij stel ik op mijn fietscomputer de route in, en voor de tweede dag op rij blijkt dat totaal niet nodig. Bij elke mogelijke afslag onderweg staat er een richtingbordje voor fietsers aangegeven. Verdwalen op een icoonroute lijkt onmogelijk.
Zorgeloos verlaten we Gent. Dit is comfortabel bikepacken. Wel de voordelen van overzicht en vrijheid, met al je bezittingen voor een week bij je op de fiets en niets dan lege fietspaden in het vooruitzicht. Maar slapen doen we in hotels. In het centrum van Gent afgelopen nacht, een oud klooster waar de historie nog voelbaar is, op wandelafstand van de Sint-Michielsbrug en de Leie, de Groentenmarkt en het Belfort.
Dan wordt nog even extra duidelijk waarom de route die we volgen de Kunststedenroute heet. We fietsen van hoogtepunt naar hoogtepunt uit de rijke historie van Vlaanderen. Van Gent via Damme naar Brugge. En daar tussendoor wacht het oneindige platteland. We scheren langs het Meetjesland en steken dwars door het Brugse Ommeland. Lege weilanden waar de wind zich gelukkig koest houdt vandaag.
Halverwege een nieuw jaagpad krijgen we gezelschap van een wielrenner. Gehuld in het typerende hemelsblauw van de Belgische nationale ploeg, met zwart-geel-rode banen in het midden, houdt Thibaut Derycke zijn tempo in om met vriendelijk gemoed een praatje maken. Hij komt uit Waregem en is al een tijdje onderweg vandaag. En anders is het ook maar stil zo in je eentje. Of hij voor de Belgische selectie fietst? Niet meer. Wel als junior, maar die tijd ligt inmiddels achter hem. Hij koos voor gezinsleven en maatschappelijke carrière. ‘Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan’, zegt hij met een glimlach die hernieuwde koersenergie verraadt. ‘Misschien kijken of ik weer eens op de piste kan rijden. De baan.’
Vlak voor Damme buigt hij weer af naar het zuiden. Wij zetten na Brugge koers naar het eindpunt van vandaag: Oostende. Kunst langs de kust, mosselen, zeewind en een ondergaande zon. Om na slechts twee dagen fietsen al niet meer helemaal scherp te hebben hoe lang we ook alweer bezig zijn. Had Thomas uit Antwerpen toch gelijk.
